خواجه شیرازی حافظ قرانی که اسلام را ترک کرد

حتما به گوش شما خورده فردوسی مسلمان نبوده و شنیده اید که چگونه ابیات در ستایش پیغمبر و ابیات مربوط به علی را در شاهنامه اظافه کرده اند و هنگام مرگ هم نگذاشتند او را در قبرستان مسلمین دفن کنند!میدانید خیام نیز یک بیخدای ملحد شراب خوار بوده! اما مطمئن نمیدانید حافظ شیرازی در دوره سوم زندگی خود اسلام را بوسیده گذاشته کنار! اما چرا یک حافظ قران اسلام را ترک گفت؟ سراغ سوره مائده آیه 90 میرویم که مسلمین را از شراب خواری منع میکند و ان را گناه بزرگی میداند اما جواب خواجه شیرازی به این آیه بسیار جالب است سوره مائده آيه 90 : اى كسانى كه ايمان آورده ايد جز اين نيست كه شراب و قمار و بت ها و… ، برنامه هاى پليدى است از عمل شيطان ، دورى از آنها بر شما واجب است ، كه رستگارى شما در گرو دورى از آنهاست .حافظ : از چار چيز مگذر ، گر عاقلي و زيرك /امن و شراب بي غش ، معشوق و جاي خالي اما خواجه به این غزل نیز اکتفا نمیکند بلکه حدیث پیامبر را نیز به چالش میکشد!حديث از پيامبر اسلام : شراب مادر همه بدي هاست.حافظ :آن تلخ وش كه صوفي ام الخبائثش خواند/اشهي لنا و احلي ، من قبله العذاراچه نسبت است به رندي صلاح و تقوا را/سماع وعظ كجا ، نغمه رباب كجاست.او فريب نمي خورد . اگر حافظ كل قرآن باشد . دانا تر و باسواد تر از مردمان عصر خويش است اما اين دانايي را اگر مهمل و بيهوده بداند ، خود توصيه مي كند تمام آنها را به شرابي بشويند ( استريليزه كنند ) كه فلك ديده كه در قصد دل دانا بود دفتر دانش ما جمله بشوييد به مي ./كه فلك ديدم و در قصد دل دانا بود پس تمام دفتر قرآني كه در سينه اوست با پياله اي كه دماغ را تر مي كند و فراغت آرد و انديشه بلا ببرد ، استرليزه و شسته مي شود دکانداران دین با رمز گشایی معنای(شما بخوانید تحریف) و پیچاندن مفاهیم کلمات تفسیر های باب طبع خود را در معانی اشعار حافظ گنجانده اند و همیشه اشعار دوره ی اول زندگانی او را که هنوز در بند اسلام بود را میبینند و به دیگر اشعار او اهمیتی نمی دهند و همیشه مردم را با فال حافظ سرگرم میکنند هم میهن حافظ را فقط در فال نبین او را در اشعارش جستجو کن نیازی هم به تفسیر و معانی آیت الله ها نداری با یک لغت نامه دهخدا خیلی چیز ها را خواهی فهمید حتی کفر گوی های حافظ داد یکی از ایت الله را نیز در اورده(آیت الله سید ابوالفضل علامه برقعه ای) حافظ در یکی از اشعار خود میفرماید:
من نه آن رندم كه ترك شاهد و ساغر كنم محتسب داند كه من اين كارها كمتر كنم
من كه عيب توبه كاران كرده باشم بارها توبه از مي وقت گل ديوانه باشم گر كنم عهد و پيمان فلك را نيست چندين اعتبار عهد با پيمانه بندم شرط با ساغر كنم من كه امروزم بهشت نقد حاصل مي شود وعده فرداي زاهد را چرا باور كنم چون صبا مجموعه گل را به آب لطف شست كج دلم خوان گر نظر بر صفحه دفتر كنم
نسخهاي مختلف در اين شعر بين 9 بيت تا 19 بيت آورده شده است كه اين چند بيتي كه در بالا آمده در قديمي ترين نسخه حافظ وجود داشته و مورد تاييد همه محققين است و البته در تمام ديوان هاي چاپ شده در رژيم جمهوري اسلامي بيت يكي مانده به آخري ( من كه امروزم بهشت نقد…) حذف شده است و ديوان حافظي كه اين بيت در آن باشد در سالهاي اخير مجوز چاپ نگرفته است اما تقريبا در تمام ديوان هاي قبل از انقلاب موجود است )
جناب علامه اسلام! نیز برای جواب دادن به غزل حافظ چنین سروده!و در ابیات اخر خواجه را به فحش نیز میکشد!(منطق ادبی اسلامی!)
من نه آن عبدم که ترک دين پيغمبر کنم يا که ترک راه و رسم جد خود حيدر کنم تو نه آن رندی که ترک شاهد و ساغر کنی ؟ من همان مردم که محو شاهد وساغر کنم . . . تو بهشت نقد گير و ما بهشت نسيه را حافظ ار باور نداری من تو را کافر کنم خاک بر فرق تو و بر دفتر پر کفر تو کج دلم گر اعتقادی من بر اين دفتر کنم
بهتر است سری به اشعاری که حافظ بر علیه اسلام سروده بزنیم در کتاب های چاپ جدید(چاپ ج.ا) دنبال این اشعار نگردید که پیدا نخواهید کرد! حافظ میفرماید:
تا به کی زاهد فریبی به سیب و بوستان و جوی شیرم من که امروزم بهشت نقد حاصل میشود/ وعده ی فردای زاهد را چرا باور کنم بشنو این نکته که خود را ز غم ازاده کنی / خون خوری گر حوس روزی ننهاده کنی آخرالمر گل کوزه گران خواهی شد /حالیا فکر سبو کن که پر از باده کنی گر مسلمانی از اینست که حافظ دارد /وای اگر از پس امروز بود فردایی
دور شو از برم ای واعظ و بیهوده مگوی من نه آنم که دگر گوش به تزویر کنم ما را به تشنیع افسانه کردند پیران جاهل شیخان گمراه از دست زاهد کردیم توبه وز فعل عابد استغفر الله ما شیخ و واعظ کمتر شناسیم یا جام باده یا قصه کوتاه حافظ با اینکه در ابتدا حافظ قرآن بود ولی بعدها دریافت که مذاهب چیزی جز پرورش دورویی،تزویر، چاپلوسی و تظاهر و عوام فریبی و ریا کاری در چنته ندارند من نخواهم کرد ترک لعل یار و جام می زاهدان معذور داریدم که اینم مذهب است
و سر انجام به این نتیجه می رسد که جهان و کار جهان جمله هیچ بر هیچ است
هزار بار من این نکته کرده ام تحقیق بازهم از عدم اطمینان و اعتقاد به باور های مذهبی می آورم که می فرماید : وجود ما معمایی است حافظ
که تحقیقش فسون است و فسانه میخواره و سرگشته و رندیم و نظر باز وآن کس که چون ما نیست در این شهر کدام است روزگاریست که سودای بتان دین من است غم این کار نشاط دل غمگین من است به تمسخرگرفتن دست نماز با مایع نجس ! اگر امام جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ بمی طهارت کرد حافظ مکن ملامت رندان که در ازل ما را خدا از زهد و ریا بی نیاز کرد خدا را ای نصیحت گو حدیث ساغر ومی گو که نقشی در خیال ما از این خوشتر نمی گیرد دلا دیدی که آخر پیری و زهد و علم
با من چه کرد دیده ی معشوق باز من حافظ را تنها کسی خوب درک می کند و می شناسد که خودش هم ابتدا بنا به جبر و شرایط زمانه حافظ قرآن بوده و بعدها به پوچی آموزهای موروثی ومذهبی پی ببرد

منابع برگرفته:http://ospeyman।org/?p=418